mui ne & saigon

in mui ne hebben we niet veel uitgericht eigenlijk. veel opt strand gelegen, gelezen, gezwommen,... allemaal zomerse dingen waar ik jullie niet mee ga lastig vallen tijdens de koude eindejaarsperiode.
de bungalow waar we lagen was zeer de moeite. het was ook de eerste keer dat we in een plaats logeerde dat meer op een backpackerhostel leek. al het vorige hier zijn eigenlijk meer hotels. geen gemeenschappelijke ruimtes of zo. zo komt ge ook weinig in contact met andere reizigers. in mui ne was dat dus anders. heel veel mensen leren kennen.
tussen al dat strandgeweld door hebben we nog een fietstocht ondernomen naar de duinen, een 10-15 km buiten mui ne. toen we der bena waren brak men stuur in 2. achter met de fiets en al op een tuf en terug naar de travelagency. nieuwe fiets en tochtje verdergezet in de snikhete zon. de duinen waren wel de moeite, alleen vielen ze wat klein uit en had je nooit het gevoel dat je midden in de sahara zat omdat je in de verte de zee en wat bomen bleef zien.
na een week opt strand werd het stilleks tijd om verder te trekken. mui ne was echt zo een plaats waar je langer blijft dan je doorhebt, iedereen had er last van.

dinsdag dan samen met een zweeds koppel en een australisch meisje (alle drie bezig aan een 6 maandelijkse trip door zuidoostazie) op de bus naar saigon gesprongen en een hotel genomen. een gigiantisch drukke stad van ongeveer 8 miljoen inwoners, en het contrast met mui ne was groot. wel een gezellige stad en eerder westerse stad maar dan zonder historisch centrum.

woensdag dan met ons 5 naar het saigon waterpark gegaan en de hele dag veel lol gehad op de talloze glijbanen, loop to loops,...
donderdag afscheid genomen van lauren (australische) die saigon al gezien had en verder de mekong delta ging intrekken. we zullen haar waarsch nog wel es terug zien want voor de komende 2 maanden gingen we ongeveer dezelfde route doen. samen met het zweeds koppel dan naar cu chi tunnels gegaan, een 60 km boven saigon. nu es er niet meer veel van overgebleven want het was een van de meest bgebombardeerde plaatsten in de geschiedenis maar ze hebben een paar dingen nagebouwd. het vormde een 420 vierkante kilometer groot netwerk van de VC om gebieden te controleren tot 60km van saigon. en het duurde even vooraleer de amerikanen dat doorhadden, maar toen was het ergste kwaad al geschied.
in tegenstelling tot de vorige tunnels die we bezocht hadden in de DMZ dienden des meer voor militaire doeleinden dan voor de bevolking om te schuilen. zelfs boobytraps zijn er nagemaakt.
er was ook een schietbaan gemaakt waar je met grote militaire wapens kunt schieten (M-1 M-14 M-16 M60,...) terwijl je de tunnels bezichtigde hoorde je dat geknal en kon je je een beetje voorstellen hoe het 40 jaar geleden moet geweest zijn. ik wilde graag met een AK-47 schieten maar dat ging tijdelijk niet, pech...
namiddag zijn we naar het War remnants museum geweest. zeer de moeite, naast de gebruikelijke tanks, helikopters en andere (martel) wapens kon je video`s, foto`s bekijken van de gevolgen van chemische wapens (napalm, agent orange,...) onvoorstelbaar gruwelijke beelden en misvormingen. er stond zelfs een 2 bokalen met in de eerste een zwaarmisvormde siamese tweeling en in de andere een foetus met een gigantisch waterhoofd. het museum eindigt met een kamer waar heel kleurrijke tekeningen hingen gemaakt door misvormde slachtoffertjes die dromen van vrede. scherper contrast was niet mogelijk.
naderhand heb je toch effe tijd nodig om te bekomen van al die gruwel

we blijven nog een paar dagen in saigon, en vertrekken waarsch maandag de mekong delta en eindigen onze vietnam trip op phu quoc island. gaan nu nog een paar dagen wat dingen regelen en inkopen doen voor de komende tijd. en onze geldzaken in orde brengen want in cambodia en laos zijn er nog geen geldautomaten, enkel geld met de creditcard afhalen in banken in de steden is mogelijk.